1-4-2020

Aangescherpte Wet Voedselinformatie op etiket van kracht

Sinds 2014 zijn er de Europese etiketteringsvoorschriften, waarin is vastgelegd aan welke regels Nederlandse levensmiddelenfabrikanten zich moeten houden bij het etiketteren van hun producten.

Aangescherpte Wet Voedselinformatie op etiket van kracht - Aangescherpte Wet Voedselinformatie Op Etiket Van Kracht

Sinds 1 april 2020 is de aangescherpte Europese wetgeving voor de etikettering van kracht.
Verplichte herkomstinformatie is daarin het meest in het oog springend.

Verpakkingen zijn eigenlijk altijd te klein voor de hoeveelheid informatie die erop moet worden vermeld: de afbeelding op de voorkant, bewaaradvies, marketinginformatie en meer. Verpakkingen zijn een communicatietool. Echter, een deel van de informatie is nodig voor de wettelijk verplichte voedselinformatie.

Grootste aanpassing uit 2014 zat vooral in verplichte allergeneninformatie

Het etiket heeft als ‘taak’ de consument een weloverwogen keuze te laten maken over het al dan niet kopen van een product en het gebruik hiervan. Er moet eerlijke en heldere informatie staan zodat de consument weet wat hij koopt en consumeert. Bedrijven geven op het etiket essentiële productinformatie zoals houdbaarheidsdata en veiligheidswaarschuwingen, maar ook informatie die consumenten beschouwen als nuttig (voedingswaarden, recyclingdetails).

De Europese wet Voedselinformatie (1169/2011) stelt eisen aan welke informatie over voedingsmiddelen aan consumenten verstrekt moet worden. Ook voor de producten die consumenten online kopen. Bedrijven hebben al in 2014 de etikettering op levensmiddelen - in lijn met de Europese verordening - moeten aanpassen. Het ging daarbij zowel om het ‘fysieke’ etiket als de informatie bij online verkoop. De grootste aanpassing zat vooral in de verplichte allergeneninformatie.

Aanvulling op wet vanaf 1 april 2020

De nieuwe wetgeving is een aanvulling op de Wet Voedselinformatie, die voor meer transparantie voor de consument moet zorgen. Degene onder wiens naam een levensmiddel op de markt wordt gebracht, is verantwoordelijk voor het geven van de juiste voedselinformatie. De versterkte regelgeving is om misleidende praktijken te voorkomen.

De wetgeving moet voor meer transparantie voor de consument zorgen. Er zijn o.a. de volgende nieuwe verplichtingen:

  • Vermelding oorsprong of herkomst van het primaire ingrediënt, als deze herkomst afwijkt van de herkomst van het product (met enkele uitzonderingen).
  • Een duidelijkere presentatie van allergenen voor voorverpakt voedsel in de ingrediëntenlijst: de juiste informatie over allergenen in een levensmiddel is essentieel voor consumenten. Sommige ingrediënten kunnen bij mensen leiden tot allergieën of voedselovergevoeligheid.
  • Online verkoop, verkopen op afstand of kopen in een winkel krijgen dezelfde etiketteringsvereisten.
  • Verplichte herkomstinformatie voor vers vlees van varkens, schapen, geiten en pluimvee.

Voor een totaaloverzicht van de wetgeving kijkt u op de website van de Europese Commissie. De bovengenoemde veranderingen hebben vooral betrekking op de weergave op het etiket of de verpakking. Voor GS1 Data Source verandert er niet veel. Door de aanpassing van de regelgeving verwachten we dat er meer informatie in de GS1 datapool aanwezig zal zijn.

Overigens is er op 20 februari dit jaar ook een andere wetgeving rondom babyvoeding ingegaan voor de levensmiddelen en drogisterijsector.

Verplichte herkomstinformatie: juist registreren van het land van herkomst

De wetgeving moet voor meer transparantie voor de consument zorgen. Dit betekent dat als de indruk wordt gewekt dat een product uit een bepaald gebied komt (bijvoorbeeld door een beeld, vlag of vermelding van ‘geproduceerd in’) maar het primaire ingrediënt uit een ander land afkomstig is, de herkomst hiervan ook moet worden vermeld.

Jerry Tracey, sectormanager levensmiddelen en drogisterij GS1 Nederland: “Als fabrikant is het nu verplicht om de herkomst van de primaire ingrediënt(en) te vermelden als deze afkomst afwijkt van die van het product. Vooral als de marketinginformatie op het etiket impliceert dat het product een ander land van oorsprong of plaats van herkomst heeft. Bijvoorbeeld als je tomatensoep produceert in Duitsland, maar de tomaten uit Spanje komen. Of als op een verpakking van prosciutto de Italiaanse vlag staat, maar het varkensvlees uit Nederland afkomstig is.“