Lekkerineenpotje: ‘Logistiek is niet mijn talent, die barcodes besteed ik gewoon uit’
Dewi van de Waeter van lekkerineenpotje bedacht een smeerbare deodorant. Ze hoopt consumenten te verleiden voor haar producten met echt natuurlijke ingrediënten. Drie varianten liggen sinds kort bij Albert Heijn in het schap. De barcodes heeft ze besteld, het geregel rond barcodes en logistiek besteedt ze lekker uit.
Is productinformatie op voedingsmiddelen al lastig te lezen, het begrijpen van de tekst op cosmetica- en verzorgingsproducten is nog veel ingewikkelder. De lijst met ingrediënten is vaak lang en onbegrijpelijk. Dat moet anders, vond Dewi van de Waeter van Lekkerineenpotje.
Dat je als consument vaak niet weet wat er in een product zit, is haar een doorn in het oog. “De documentaire Vegucated, waarin mensen een maand lang veganistisch gaan leven, bekeek ik op Netflix en dat prikkelde me. Ik ging die challenge ook aan en dat betekende dat ik heel veel productetiketten moest gaan lezen om te zorgen dat ik niks zou kopen waar dierlijke stoffen inzitten. Toen bleek ook dat cosmetica nauwelijks diervrij te krijgen is.”
Dus maakte ze het zelf. “Ik ben thuis gaan experimenteren met spatels en beslagkommen en recepten van internet. En dan blijkt dat heel veel niet werkt, maar sommige recepten juist wel.” Ze maakte verschillende producten, stopte ze in leuke glazen potjes en vroeg kennissen en familie om dingen uit te proberen en feedback te geven. “Met die informatie kon ik verder.”
Prompt tweede bij de Albert Heijn-pitch: "Ik wist niet wat me overkwam"
Aan de keukentafel ontstonden zo scrubs op basis van koffie, havermout en suiker, bodybutters van opgeklopte kokosolie en voetenbadjes van magnesiumzout, deodorant met kokosolie, sheaboter en koolzaadwas, een handcrème met sinaasappel etc. Dewi verkocht ze onder de naam ‘Lekker in een potje’ op beurzen en markten. En ze geeft workshops, waar mensen hun eigen cosmeticaproducten kunnen maken.
Opvallend genoeg was haar smeerbare deodorant het best lopende product. Een vriend tipte haar dat ze haar product bij Albert Heijn kon pitchen. Dat deed ze. Kwam bij de laatste tien. En werd prompt tweede. “Ik wist niet wat me overkwam.”
Van 30 potjes naar duizenden in het Albert Heijn schap
En als de bal eenmaal gaat rollen, dan rolt ie ook hard: Dewi moest aan de bak, want als je product in honderden Albert Heijnwinkels komt te liggen, dan kun je die niet meer aan de keukentafel maken. “Dan heb je geen dertig potjes nodig, maar 10.000. Die worden nu dus gemaakt bij een cosmeticafabrikant. En omdat ik zelf geen geld had, heb ik een investeerder gezocht en gevonden. Hij is mijn compagnon geworden.”
‘Het logistieke proces vind ik best eng’
Bij Albert Heijn moet je ook aan de barcodes. “Tja, barcodes, ik had er drie nodig en heb die bij GS1 aangevraagd. Voor de deodorant ‘neutraal’, ‘lavendel’ en ‘pepermunt & rozemarijn’. Maar die heb ik niet gebruikt, want ik werk nu met een distributeur, die veel ervaring heeft met Albert Heijn. Die distributeur regelt alles rond barcodes van GS1 en zorgt dat de logistiek perfect verloopt.
Heel prettig, want ik vind dat soort dingen best eng, logistiek is niet mijn talent. En het geeft me de rust om met mijn bedrijf bezig te zijn. Wel ben ik heel benieuwd naar de verkoopresultaten van de eerste weken bij Albert Heijn. En op welke locaties mijn producten goed of juist iets minder goed lopen. Die informatie is door die barcodes natuurlijk goed te verkrijgen en dat is belangrijk.”
De deodorant zit in een mooi klein blikje en dat zit weer in een kartonnen ‘zakje’. Achterop staat in heel gewoon Nederlands wat er inzit, precies zoals Dewi het wilde. Op naar de volgende stap: uitbreiden. Veel van die andere producten, die aan de keukentafel zijn ontstaan, hebben potentie, vindt Dewi. “Die scrubs, bodybutters, een lippenbalsem, moet ik gaan vervolmaken, zodat ze perfect worden. En ik wil heel graag een haarzeep maken.”